نمونه‌هایی از آثار تولیدشده در دیزاتن
اولین رویداد توسعۀ محصول کمیک که با نام دیزاتن شناخته شده است، اردیبهشت‌ماه گذشته برگزار شد. در این رویداد ۹روزه، ۱۱ تیم حضور داشتند که هر کدامشان حول محور یک ایدۀ داستانی شکل گرفته بودند. شرکت‌کنندگان در هر تیم موظف بودند ضمن پرورش ایدۀ اولیۀ داستان و نگارش سناریو، بخشی از آن را نیز طراحی و اجرا کنند.
بنا داریم بخشی از نمونه‌کارهای تیم‌ها را با شما به اشتراک بگذاریم:
پوتین‌های سفید
تعداد اعضای تیم: ۸ نفر
دربارۀ داستان: در یک جهان تخیلی، دو کشور به نام‌های آریان و لاتیس در همسایگی یکدیگرند. آریان کشوری صلح‌طلب و مردم‌مدار است در حالی که در لاتیس دیکتاتوری حاکم است و مقامات آن ظلم‌های فراوانی بر مردمش روا می‌دارند. لاتیس به‌دنبال افزایش تنش بین دو کشور است و ظاهراً خود را برای شروع جنگ با آریان آماده می‌کند…
امید جوانی است که ۳۰ سال دارد و به عنوان یکی از رزمی‌کاران پر استعداد لاتیس شناخته می‌شود. او فرزند یکی از مقامات لاتیس است اما علاقه‌ای به مناصب دولتی نداشته و دغدغه‌ایی جز تمریناتش ندارد چرا که دوست دارد به‌عنوان بهترین رزمی کار لاتیس در بین مردم شناخته شود.
در این میان ماجراهایی اتفاق می‌افتد و خانوادۀ امید به جاسوسی متهم می‌شوند. پدر امید از منصب برکنار می‌شود و دولت تنها یک راه برای رفع این اتهام و گذشتن از مجازات مرگ به آنها پیشنهاد می‌کند: امید باید به آریان برود و با پهلوان نامی این کشور مبارزه کند و شکستش دهد… امید این تنها راه نجات را می‌پذیرد و برای شکست‌دادن پهلوان موردنظر که از بزرگان آریان است راهی پایتخت این کشور می‌شود و این تازه آغاز ماجراست…
طرح اولیۀ آیدا – یکی از شخصیت‌ها اصلی داستان طراحی کاراکتر امید – یکی از شخصیت‌های اصلی داستان
هوش خشک
تعداد اعضای تیم: ۱۰ نفر
دربارۀ داستان: سال ۲۰۸۰ است. انسان‌ها تقریباً نابود شده‌اند و زمین از مدت‌ها پیش از این زمان به خشکسالی دچار شده است. اکنون دیگر کنترل کرۀ خاکی را ربات‌ها به‌دست گرفته‌اند. رابو – پسرکی ۱۵ساله – به‌همراه گربۀ رباتش مشغول بازی است که ناگهان اتفاق عجیبی رخ می‌دهد و طی این اتفاق و ماجراهای پس از آن متوجه می‌شود که دلیل نابودی انسان‌ها ربات‌ها بوده‌اند و نه خشکسالی! رابو می‌فهمد رباتی که طرح نابودی انسان‌ها را ریخته کسی نیست جز سربات و مصمم می‌شود که زمین را از شر او و ربات‌های همراهش نجات دهد…
3 thoughts on “دیزاتن‌نامه – بخش اول”